İnsülin direnci

Günlerden bir gün insülin direncini şiirsel bir dille anlatacağımı aklımdan bile geçiremezdim. Zaten böyle bir örnek ne gördüm ne de işittim. Amacım şiir yazmak değil elbette. Konuyu biraz felsefik yönden, bir başka pencereden görmek ve biraz farklı bir dille anlatmak istedim. Umarım olmuştur. Bu tarzla daha iyi anlatabildiğimi görürsem arada bir başka konular için de denerim…

Beden, hafızası derin bir kitaptır.

Her lokmayı kaydeder,

her uykusuz geceyi not eder,

her stres anını sayfalarına işler.

İnsülin, bu kitabın en sadık elçisidir.

Hücrelerin kapısını çalar:

“Enerji geldi, açın.”

Ama bir gün, kapılar cevap vermez olur.

Çünkü çok fazla çalınmıştır,

çok fazla yük taşınmıştır.

İşte orada doğar direnç.

Bir isyan değil belki,

bir savunmadır bu.

Bedenin derinliklerinden bir fısıltı gelir :

“Beni zorlamayın.”

İnsülin direnci,

hastalık ile korunma arasında durur.

İncecik bir çizgidir.

Ne tam düşmandır ne de tam dost.

Bir öğretmendir aslında.

Dersini anlamayana bedel ödettirir,

dinleyene yol gösterir.

Bize der ki:

“Azalt yükünü.

Özenle seç lokmanı.

Saygı göster uykuna.

Ve bırak, hayatın ritmi

yeniden ayarlansın.”

Çünkü beden,

her zaman kendi dengesini özler.

Ve insülin direnci,

bazen sadece

o özlemin sessiz alarmıdır.

Şiir gibidir.

Not : İnsulin direnci hakkında yazılı ve sosyal medyada onlarca makale yazdım. Bunlara kısa bir arama ile ulaşabilirsiniz. Bu kez farklı bir pencereden anlatmayı tercih ettim. Bu bakışın ana fikrini tıbbî ama yalın bir dille ve makale şeklinde de hazırladım. Önümüzdeki haftalarda paylaşırım. Bugün şiirsel anlatımı tercih ettim.

Dr. Cemal Nuri Gürbüz, İç Hastalıkları Uzmanı.